میلاد باب الحوائج دل های بیقرار، امام موسی کاظم (ع) خجسته باد.

روزگار در چرخش ایام، هفتمین بشارت را از آسمان گرفت تا در چنین شبی رداى سبز امامت را بر دوش نهال دیگری از باغ امامت بیندازد و مولودی دیگر از سلاله پاک زهرا(س) را مژده ولایت دهد.

همان کسی که علوم گذشتگان و آیندگان، بر سینه نورانى‌اش روانه شد و صبر در برابر حلم و بردباری او به زانو در خواهد آمد.

او کاظم آل محمد(ع) است که میلادش، سرآغاز وزش موهبت الهى بر بندگان و مسلمین است و مایه حاجت روایی حاجتمندان…
همان امامی که با فرو خوردن دمادم خشم، «کاظم»(ع) نامیده شد تا به حرمتِ صبرش، حقارت و زبونی وسوسه‌های ابلیس را در برابر آدمی، به تصویر کِشَد.

او هفتمین وارث عشق نبوی و ولایت علوی است که میلادش با شکوه «صبر» و «شکیبایی» عجین شده و ایثار و گذشت تفسیر حضور بی‌مانند اوست چرا که نیازمندان را باب الحوائج است و درماندگان را ملجأ و پناه….

امام کاظم(ع) مظهر تهذیب نفس، تقوا و علم الهى است که با میلادش، هفتمین صبح امامت را عطرآگین کرد.

میلاد اسوه صبر و شکیبایی، باب‌الحوائج دل‌های بی‌قرار حضرت موسی کاظم(ع) تهنیت باد.